Brood of de dood

De oorlog in Syrië en tegen de IS is sinds de betrokkenheid van het westen daarbij en de trek van honderdduizenden vluchtelingen naar Europa één van de belangrijkste onderwerpen in het dagelijkse nieuws geweest. Eén van de aspecten van die oorlog was de enorme stroom vluchtelingen. De komst van de vluchtelingen leidde op een gegeven moment tot een onderscheid tussen asielzoekers die oorlogsvluchtelingen waren en asielzoekers die dat niet waren. Deze laatste groep wordt meestal aangeduid als ‘gelukszoekers’. Deze gelukszoeker waren profiteurs en moesten per direct terug gestuurd worden, daarover was links en rechts het roerend met elkaar eens. Ze pikten, volgens velen, de plaatsen van de ECHTE vluchtelingen in!

Stemrecht

Zoals ik in Democratie ja/nee al aangeef, heb ik niet zo veel vertrouwen in het functioneren van de democratie. Ook wanneer men de democratie op een andere wijze organiseert, bijvoorbeeld zoals ik in 'Een andere democratie' schets, blijft 'de politiek' en daarmee het landsbestuur in sterke mate afhankelijk van de deskundigheid van de kiezer.  Alleen wanneer de kiezer over voldoende intelligentie, kennis en informatie beschikt, kan hij of zij een verstandige keuze maken. Dat het huidige systeem tot op heden nog niet tot duidelijk zichtbare rampen geleid heeft, is slechts schijn. De opwarming van de aarde, de vele oorlogen en de grote hongersnoden hadden met een verstandiger beleid voorkomen kunnen worden.

Het vrijwillige levenseinde.

Terecht wordt door velen gesteld dat iemand met een onvervulde doodswens geestelijk of lichamelijk lijdt. Wordt de doodswens niet vervuld dan laat men iemand onnodig lijden. Dit is wreed, mensonterend en onmenselijk. Iemand lichamelijk of geestelijk leed of ongemak toebrengen noemt men kwellen, martelen (VanDale’s woordenboeken).
Artikel 5 van de Universele rechten van de mens stelt: Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan een wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.
Toch zijn er in dit land stromingen die op basis van een geloof, om politieke redenen of louter op basis van hun eigen idee over ‘naastenliefde’, mensen langer laten lijden dan nodig is en hun het recht op een waardig levenseinde ontnemen. Dat het alleen hun eigen visie is, die ze als een excuus voor deze martelingen aanvoeren schijnt hen niet te deren. De opvattingen van het persoon in kwestie, die toch de hoofdrolspeler in dit drama is, telt blijkbaar niet! Is dit niet wreed en inhumaan?

Stedelijke herinrichting; succes of niet?

Over het algemeen wordt aangenomen dat de kwaliteit van het wonen in een ‘probleemwijk’ verbetert wanneer men voor een gevarieerde bevolkingsopbouw naar inkomen, huisvesting en herkomst zorgt. Het instrument waarmee men dit tracht te bereiken is bijna steevast het slopen en verkopen van goedkope huurwoningen en de bouw van koopwoningen voor de midden en hogere inkomens. Dit ‘geneesmiddel’ werd alom geslikt nog voordat de werking bewezen en de bijwerkingen bekend waren. Althans die indruk krijg ik er van.

Hoog- en Laagopgeleiden

Tegenwoordig worden om de haverklap de kreten hoog- en laagopgeleid gebruikt terwijl men in veel gevallen iets heel anders bedoelt. Het gaat in veel gevallen namelijk niet om de opleiding maar om de maatschappelijke laag waarin een bepaalde groep van de bevolking zich beweegt. Opvallendste kenmerk van deze lagen is echter niet de opleiding, want dat is aan de buitenkant niet af te lezen. Het gaat hierbij meestal om het uiterlijk vertoon van bezit. De schijnbare welstand.

Ongelijkheid berekend!

Over ongelijkheid wordt de laatste jaren veel gesproken en dat is ook volkomen terecht. Men is het wel niet met elkaar eens hoe groot die ongelijkheid is, maar men schijnt het wel in grote mate met elkaar eens te zijn dat de ongelijkheid de laatste dertig jaar toegenomen is.
Diverse personen laten op het beschikbare cijfermateriaal verschillende berekeningen los om hun visie op de ongelijkheid te onderbouwen. Er is echter één rekenwijze die ik nog niet ben tegengekomen. Het is geen methode die erg goed dienst kan doen als maatlat om inkomens aan af te meten, maar het is wel een rekenwijze die duidelijk laat zien dat sommigen veel over houden en anderen veel te kort komen. Uitgangspunt van de berekening vormen de zogenaamde ‘noodzakelijke kosten van bestaan’.

Het Basisinkomen en de SP

Paul Ulenbelt van de SP ziet niets in een basisinkomen. Dat is eigenlijk vreemd want in de jaren zeventig en later waren ondermeer CNV, PPR, PSP, CPN, PvdA en FNV voorstanders van een onvoorwaardelijk basisinkomen. Zijn houding valt misschien te verklaren uit het feit dat hij een aantal punten verkeerd of vanuit een ander standpunt ziet. Zijn eerste uitgebreide vertoog verschijnt in het SP blad Spanning van september 2014.

Basisinkomen en het milieu

Het belangrijkste punt is dat het basisinkomen inderdaad de basis is. Het moet voldoende zijn om in de noodzakelijke kosten van bestaan te voorzien.
Wat men onder noodzakelijke kosten van bestaan wilt rekenen en hoe hoog noodzakelijke kosten van bestaan zullen zijn, is een punt dat apart uitgewerkt moet worden. In mijn ogen is 130% van de huidige bijstandsnormen een goed uitgangspunt.

Een andere democratie

Er zijn natuurlijk mensen met veel betere ideeën over hoe democratie moet zijn en die hun plannen ook veel beter en nauwkeuriger uit kunnen werken, dan ik. Misschien kunnen ze zelfs wel aantonen dat hun plannen het gewenste effect zullen hebben en kunnen we echt een democratie krijgen die de burgers bevalt.
Van mij hoeft U dus geen uitgebreid en compleet plan te verwachten, maar toch heb ik wel een idee over hoe het anders georganiseerd zou kunnen worden. Ik verwacht niet dat de bevolking dan ineens staat te juichen, maar ik heb wel het idee dat het doeltreffender kan werken, dan de democratie die we nu hebben.

Democratie ja/nee?

Democratie, volgens het principe dat iedereeen 1 stem heeft en dat iedereen die daarvoor in aanmerking komt mag stemmen, zou uitstekend werken als alle stemmers wijs en ter zake kundig waren en alle gekozenen bovendien eerlijk en oprecht zouden zijn. Het blijkt echter dat dat niet het geval is.
Ondanks dat men het vaak met de uitkomst van een democratisch proces absoluut niet eens is, blijven de meesten hardnekkig volhouden dat democratie zaligmakend is. Dat het niet functioneert zien ze als incident, niet als vaststaand gegeven. Maar wat is er nu eigenlijk met de huidige democratie mis?